καλλιστόκροτος

καλλιστόκροτος, -ον (Μ)

αυτός που ηχεί κάλλιστα, αυτός που βγάζει ευχάριστο κρότο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κάλλιστος + -κρότος (< κρότος), πρβλ. λιγύ-κροτος, υψί-κροτος].